Mε αφορμή τον ομώνυμο τίτλο από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, τίθεται το ερώτημα περί του βαθύτερου νοήματος της σταύρωσης και του ανείπωτου πόνου που ακόμη και σήμερα μας προκαλεί, αλλά και εάν ο Χριστός θα ξανασταυρώνονταν εν τέλει στη σημερινή εποχή.

Το νόημα της σταύρωσης είναι ιερής σημασίας. Εκφράζει μια ύψιστη πράξη ανιδιοτελούς αγάπης και θυσίας. Ο σταυρός είναι σύμβολο ενότητας, αφού συνάπτει τα άνω με τα κάτω (Γη-Ουρανό), αγκαλιάζοντας τον άνθρωπο σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης. Ο Ιησούς μάς έδειξε με εμφατικό τρόπο το πραγματικό νόημα της σταύρωσης. Και αυτός που θέλει να τον ακολουθήσει είπε πως θα πρέπει να σηκώσει στις πλάτες του το δικό του σταυρό απαρνιώντας τον εαυτό του. Όλη η ουσία του νοήματος της σταύρωσης βρίσκεται και είναι σε αυτήν την απόφαση για θυσία σε σχέση με τον εαυτό μας, καθώς αποτελεί μια  πράξη απαράμιλλης αυτοθυσίας. Αυτοθυσία προκειμένου να αποτελέσει το φωτεινό παράδειγμα για τους ανθρώπους για το πως πρέπει να στέκονται και να υπερασπίζονται τη θέση τους και τα πιστεύω τους. Ο σωματικός πόνος, ο εξευτελισμός και η θυσία ακόμη και της ίδιας της ζωής ωχριούν μπροστά στο μεγαλείο της προάσπισης των θέσεων και της πίστης του κάθε ανθρώπου.

Η σταύρωση του Ιησού προηγείται της ανάστασης κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ακλόνητος στάθηκε μπροστά στα μαρτύρια αλλά και στο φυσικό του θάνατο, και έβαλε πάνω από όλα τη συνέπεια των λόγων με τις πράξεις του. Μέσα από αυτή τη θυσία, νίκησε το θάνατο, τη θνητότητά μας δηλαδή, με τον ίδιο το θάνατο. Για να καταφέρει κάποιος να αναγεννηθεί, να αναστηθεί, θα πρέπει πρώτα να βιώσει τη διαδικασία της θανάτωσης. Μέσα από αυτήν θα θανατωθούν ο εγωισμός και η υπεροψία του και θα αναγεννηθεί ουσιαστικά ελεύθερος. Το γεγονός της σταύρωσης συμβολίζει και την υπακοή προς τον Πατέρα με ισχύ και ταπείνωση.

Υπάρχει όμως και μία γενικότερη αντίληψη ότι ο λόγος που σταυρώθηκε ο Ιησούς ήταν  επειδή πήρε επάνω του όλες τις αμαρτίες του κόσμου, ο πλέον κατάλληλος και ικανός ώστε να εξιλεωθεί για την ανθρωπότητα. Είναι πράγματι αυτό το βαθύτερο μήνυμα; Ο Ιησούς θέλησε να διδάξει με το παράδειγμά του, έμπρακτα και όχι θεωρητικά, ότι ο καθένας από εμάς δύναται να κατακτήσει επάξια τη χριστότητα κουβαλώντας το δικό του μοναδικό σταυρό, περνώντας μέσα από τις δυσκολίες και τον πόνο όχι ως υποκριτικό μαρτύριο, αλλά ως μία αυτούσια, ηθελημένη και συνειδητή απόφαση να υπερασπιστεί τη θέση του μέχρι τέλους και με οποιοδήποτε κόστος. Η θεωρία είναι εκεί, αλλά απέχουμε παρασάγγας από την πράξη και την υλοποίησή της. Ίσως εάν μπορέσουμε έστω και στο ελάχιστο να αναλογιστούμε και να συναισθανθούμε το πως βίωσε ο Ιησούς όλη τη διαδικασία της καταδίκης και των μαρτυρίων, τη δύναμη ψυχής και τις υπερβάσεις του την ώρα που ψυχορραγούσε και βάδιζε προς το τέλος, μπορεί τότε να ερωτηθούμε βαθειά μέσα μας εάν  είμαστε προσωπικά διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να θυσιάσουμε τα πάντα για τα πιστεύω μας.

Από τη σταύρωση του Ιησού μπορεί να συμπεράνει κανείς το κατά πόσο εκτιμήθηκε ο λόγος του σε σχέση με τις πράξεις του από τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Επιλέχθηκε ως καταδίκη του ένας αργός, βασανιστικός και καθόλα συμβολικός θάνατος που η τότε ανθρωπότητα έκρινε πως άρμοζε κατάλληλα σε αυτόν που ήρθε να μας δείξει τι εστί αγάπη. Αυτή η συνθήκη εκφράζεται αναλογικά και στο σήμερα: εάν περπατούσε ανάμεσά μας ένας Χριστός και τον αναγνωρίζαμε, δε θα διστάζαμε επ’ ουδενί να τον σταυρώσουμε εκ νέου.

Ο σταυρός γη με ουρανό ενώνει

Το χώμα στα σύννεφα απλώνει

Άραγε ο άνθρωπος το άνω του ξεδιπλώνει;

Μήπως ο Θεός την  αγάπη του εκδηλώνει;

Σύλλογος ΕΝ*

Facebook: ENaoussa

Instagram: enaoussa

Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.