Πέμπτη, Μάρτιος 28, 2024
Follow Us
Γιατί το παιδί μου κλέβει;

Πολλοί γονείς μπορεί να έρχονται αντιμέτωποι κάποια στιγμή με την ανακάλυψη ότι το παιδί τους κλέβει πράγματα.

Η συμπεριφορά αυτή σίγουρα θα μας ανησυχήσει, μεγαλύτερη σημασία, όμως, θα πρέπει να δώσουμε στην αιτία αυτής της πράξης, παρά στην ίδια την πράξη. Όταν ένα παιδί παίρνει κρυφά πράγματα που δεν είναι δικά του, προσπαθεί να επικοινωνήσει κάτι με έμμεσο τρόπο. Γιατί, λοιπόν, μπορεί ένα παιδί να κλέβει;

Αρχικά, στις μικρότερες ηλικίες (κάτω των 4 ετών), τα παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν την έννοια της κλοπής. Συνεπώς, δεν αντιλαμβάνονται ότι η πράξη αυτή μπορεί να είναι λάθος. Ακόμη, μπορεί να θέλουν πάρα πολύ ένα πράγμα που δεν μπορούν να το έχουν και, στις ηλικίες αυτές, είναι δύσκολο να ελέγξουν την παρορμητικότητά τους.

Μεγαλώνοντας, μπορεί να θεωρήσουν ότι, κλέβοντας, θα καταφέρουν να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους και να γίνουν περισσότερο αρεστά. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες στην επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα να φοβούνται τα παιδιά να εκφράσουν τις επιθυμίες τους, θεωρώντας ότι δεν θα τις λάβει κανένας στα σοβαρά. Έτσι, μπορεί να καταλήγουν να παίρνουν την πρωτοβουλία να τις ικανοποιήσουν από μόνα τους με τον λάθος τρόπο. Σε αυτό μπορεί να συμβάλλουν και πιθανές συζητήσεις στο σπίτι σχετικά με την έλλειψη χρημάτων.

Τέλος, σε ηλικίες άνω των 10 ετών, τα παιδιά έχουν ανάγκη την αδρεναλίνη, γεγονός που μπορεί να τα οδηγήσει στο να κάνουν κάτι επικίνδυνο, όπως είναι η κλοπή. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πάντα, όμως, είναι ότι ένα παιδί που κλέβει, παραμένει ένα παιδί. Δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν έναν ενήλικα κλέφτη, ειδικότερα αν η πράξη αυτή δεν είναι επαναλαμβανόμενη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να του μιλήσουμε και να κατανοήσουμε τις ανάγκες του, θεσπίζοντας, ταυτόχρονα, κάποια όρια.

Καλό είναι να θυμόμαστε πως, σε αυτές τις περιπτώσεις, η κριτική ή η τιμωρία μπορεί να επιφέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από κατανόηση και αποδοχή. Συζητάμε, λοιπόν, ανοιχτά και ακούμε τα παιδιά μας.

Ελισάβετ Παναγιωτίδου

Λογοθεραπεύτρια