Όλοι οι άνθρωποι έχουμε συναισθήματα, τα οποία έχουμε μάθει να τα διαχειριζόμαστε. Τα παιδιά εκδηλώνουν, επίσης, όλα τα συναισθήματα, αλλά για να τα διαχειριστούν χρειάζονται τη βοήθειά μας, κυρίως όταν τα συναισθήματα είναι αρνητικά.
Πολλές φορές, τα παιδιά χάνουν την ψυχραιμία τους, όταν δεν εκπληρωθεί κάποια επιθυμία τους, με αποτέλεσμα να θυμώσουν και να αντιδράσουν υπερβολικά. Ο θυμός συνήθως δημιουργείται από συναισθήματα φόβου, λύπης ή απογοήτευσης. Ίσως γνωρίζουν πως αυτό το ξέσπασμα δεν είναι ο σωστός τρόπος, με τον οποίο πρέπει να συμπεριφερθούν εκείνη την στιγμή. Όμως βρίσκονται στο έλεος των συναισθημάτων τους, η κορτιζόλη πλημμυρίζει το σώμα τους και δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τη λογική τους.
Εκείνη την στιγμή, είναι αναγκαίο να δράσουμε εμείς οι ενήλικοι, ώστε να νιώσουν ασφάλεια, να αποκατασταθεί η ψυχραιμία τους και να αποκτήσουν πάλι τον έλεγχο. Το πιο σημαντικό που πρέπει να γίνει, βλέποντας το παιδί να βγαίνει «εκτός εαυτού», είναι να το ηρεμήσετε, να το μεταφέρετε μακριά από την αιτία της έκρηξης και να το επαναφέρετε σε μια «ζώνη άνεσης», ώστε να επιστρέψει ο έλεγχος της σκέψης του.
Επίσης, είναι σημαντικό εκείνη την στιγμή να καταφέρουμε εμείς οι ενήλικοι να μη ρίξουμε την ευθύνη στο παιδί. Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για συζητήσεις, αρκεί να το κοιτάμε στα μάτια και να το αγκαλιάσουμε, δείχνοντας ότι είμαστε εκεί για να το βοηθήσουμε.
Για να βοηθήσουμε περεταίρω το παιδί, μπορούμε στο σπίτι να παίζουμε παιχνίδια, στα οποία θα κλιθεί να χάσει και να αντιμετωπίσουμε τότε που θα είμαστε μόνοι, τα ποικίλα συναισθήματα, τα οποία θα προκύψουν. Έτσι, θα έχουμε προετοιμάσει το παιδί να προετοιμαστεί και να γνωρίσει το θυμό και τον τρόπο, με τον οποίο θα χρειαστεί να τον διαχειριστεί σε κάποια παρόμοια κατάσταση, εκτός σπιτιού.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσει το παιδί το συναίσθημα του θυμού, πριν αυτό εμφανιστεί. Γι’ αυτό το λόγο, μπορούμε να του ζητήσουμε να «ακούσει» το σώμα του και να παρατηρήσει τα σημάδια του θυμού, όταν έρχονται. Συνήθως, όταν θυμώνουμε, τείνουμε να σφίγγουμε όλο το σώμα και ειδικά τα δόντια, η αναπνοή μας γίνεται πιο γρήγορη, κάνουμε μπουνιές τα χέρια μας ή σμίγουμε τα φρύδια μας.
Είναι αναγκαίο να βεβαιωθούμε πως έχουν καλυφθεί οι βιολογικές ανάγκες του παιδιού, να έχει φάει σωστά, να έχει κοιμηθεί επαρκώς και να εκτονώνει την ενέργειά του, ώστε να μειωθούν τα ξεσπάσματα θυμού του και αν χρειαστεί να τον διαχειριστεί.
Λογοθεραπεύτρια
